Rozdział XI

W Monachium wylądowałam popołudniu. Zadzwoniłam do Mario, ale nie odbierał. Skoro nie odbierał to wsiadłam do taksówki i pojechałam do hotelu, w którym miałam zarezerwowany pokój. Kiedy dotarłam na miejsce, odebrałam klucze z recepcji, udałam się do pokoju i zadzwoniłam do Leny. Ona również nie odbierała
 

***

Przebrałam się i ruszyłam na miasto. Szłam ulicami Dortmundu bez celu. w pewnym momencie ujrzałam Marco siedzącego na ławce. Podeszłam do Niego. Na ławce siedzieliśmy z dobrą godzinę. Rozmawialiśmy o tym co się przydarzyło w mijającym tygodniu. Z rozmowy wynikało, że Marco naprawdę żałuję tego co zrobił.

- Tamara wraca za 5 dni. Jeśli kochasz to powinieneś zrobić wszystko, aby znowu być razem

- Nie rozumiesz, że Tamara nie chce - powiedział blondyn

- Wiem, że chce. Oboje tego chcecie - dodałam i przytuliłam Reusa

- Miło - zaśmiał się chłopak

- Hahahaha. Muszę to robić częściej, od razu pojawia się uśmiech
Razem z Marco postanowiliśmy pójść na wspólny obiad. Zadzwoniłam do Mitchella, aby do nas dołączył.
 

***

Ciągle siedziałam na łóżku. Zadzwoniłam do Mario, ale nadal nie odbierał. Zadzwoniłam raz drugi, nie odbierał. Wkurzyłam się, miał przyjechać na lotnisko i nie przyjechał. Teraz nie odbiera moich telefonów.

 

Dwie godziny później

 

Mario nie dzwoni. Nie wiem co robić. Miałam się z Nim spotkać, a nie siedzieć w hotelu.

Rozległo się pukanie do drzwi

W drzwiach pojawił się Mario, podszedł do mnie i pocałował w policzek

- Przepraszam, przepraszam. Miałem trening i zapomniałem - tłumaczył się Goetze.

- Mógłbyś chociaż zadzwonić

- Już się nie złość. Zabieram cię na obiad - powiedział, po czym złapał mnie za rękę

Wsiedliśmy do Jego samochodu i pojechaliśmy do restauracji.

 
Po obiedzie udaliśmy się do samochodu...

- Co dalej? - zapytałam z ciekawością

- Niespodzianka

- Mario, nie bądź taki - odrzekłam

Ruszyliśmy i po chwili staliśmy już w korkach. Nie mogłam się doczekać niespodzianki. Ciekawe co dla mnie ma.